طرح ادغام درصورتی کارساز خواهد بود که این دو سازمان در قالب یک وزارتخانه ادغام شوند زیرا این دو سازمان یک هدف مشترک را دنبال می‌کنند و تشکیل یک وزارتخانه پاسخگو که مجلس بر آن نظارت داشته باشد می‌تواند باعث ارتقای وضعیت موجود منابع طبیعی و محیط‌زیست کشور شود.این نکته‌ای است که کاظم نصرتی نصرآبادی، رئیس جامعه جنگلبانی ایران هم در گفت‌وگو با همشهری بر آن تاکید کرده بود.
هادی کیادلیری در واکنش به طرح 10 ساله تنفس جنگل، اجرای این طرح را گامی مثبت برای حفاظت از جنگل‌ها ارزیابی کرد و افزود: گرچه هیچ توجیهی برای زمان مذکور اعلام نشده اما با توجه به روند بهره برداری، اجرای این طرح ضرورتی اجتناب‌ناپذیر است زیرا اکوسیستم‌های جنگلی، پاسخگوی برداشت‌های بی‌رویه کنونی نیست.رئیس انجمن علمی جنگلبانی ایران، وضعیت اغلب رویشگاه‌های جنگلی کشور را نگران‌کننده وصف کرد و گفت: طی 3 سال اخیر، 185 هزار هکتار از بهترین رویشگاه‌های بلوط کشور براثر مدیریت اشتباه خشک و نابود شده است. از سوی دیگر، جنگل‌های شمال هم وضعیت اسفباری دارد؛ برای نمونه، تحقیقی که اخیرا در باره جنگل‌های تالش صورت گرفته نشان می‌دهد 986 هکتار از رویشگاه‌های جنگلی این منطقه طی 18 سال اخیربه کلی تخریب شده است. گرچه این تخریب و تخریب‌های مشابه با 10 سال استراحت جبران نمی‌شود اما این زمان برای متولیان طرح فرصت خوبی است تا راهکارهای علمی را برای نجات جنگل‌ها تدوین کنند.
وی مدیریت اشتباه در حوزه جنگل را مهم‌ترین عامل وضعیت اسفبار این رویشگاه‌ها دانست و تصریح کرد:آنچه در رویشگاه‌های بلوط در غرب کشور اتفاق افتاده ناشی از مجموعه عوامل زیست‌محیطی است که ریشه در مدیریت غلط دارد و مقوله‌های متعددی مثل تحقیقات، آموزش و اجرا را شامل می‌شود. این مدیریت اشتباه، آسیب پذیری جنگل‌ها را بیشتر کرده و زمینه‌ساز تخریب‌هایی شده است که امروز ما شاهد آن هستیم. به گفته وی، جنگل‌های غرب، جنگل‌های معیشتی هستند و زندگی مردم وابسته به این جنگل هاست. مادامی که دولت برای کاهش وابستگی معیشتی مردم به این رویشگاه‌ها چاره‌ای نیندیشد در وضعیت موجود تغییری ایجاد نخواهد شد زیرا احیای جنگل‌های این منطقه در گرو بهبود زندگی مردم منطقه است.
این استاد دانشگاه، با تاکید براینکه تنفس به معنای بستن در جنگل نیست بلکه همزمان با آیش، باید جنگل مدیریت شود، گفت: درحالی‌که ماهیت اصلی سازمان جنگل‌ها و مراتع حفاظت و صیانت از جنگل‌هاست طی سال‌های اخیر، اولویتی برای حفاظت از جنگل قائل نشده‌اند. تخصیص 7درصد اعتبار ازکل اعتبارات این سازمان برای حفاظت از جنگل‌های کشور نشان می‌دهد که تا چه اندازه در سازمانی که یکی از وظایف اصلی آن صیانت از رویشگاه‌های جنگلی است به جنگل اولویت داده می‌شود؛ این درحالی است که 43 درصد از کل اعتبارات به امور آبخیزداری تخصیص یافته است.
کیا دلیری که دکترای جنگل‌داری دارد ضمن انتقاد از بهره‌برداری از جنگل‌های شمال به شیوه موجود، گفت: مهم‌ترین اهمیت جنگل‌های شمال به خاطر قدمت و باستانی بودن این رویشگاه هاست اما بی‌توجه به این مسئله، درختان کهنسال قطع می‌شود. بهره اقتصادی یک درخت کهنسال ممکن است 5میلیون تومان باشد اما یک درخت هزاران بهره دیگر دارد که تا به امروز نادیده گرفته شده است. ما درختان کهنسال را به خاطر چوب قطع می‌کنیم درحالی‌که مطالعات نشان می‌دهد با قطع یک راش کهنسال لانه 40 پرنده تخریب می‌شود، همچنان‌که با قطع درختان میوه‌ای جنگل، در واقع منابع تامین‌کننده غذای حیات وحش از دست می‌رود. وی در پایان خاطرنشان کرد: مشکل این است که بهره‌برداری معنای استانداردی ندارد و هرکس استنباط خاصی از این واژه دارد مثلا بهره‌برداری برای صنایع چوب به معنای تولید مواداولیه‌ای به نام چوب است و طرز تلقی پیمانکاران از بهره‌برداری این است که چطور درختان جنگلی را قطع و از جنگل خارج کنند؛ درحالی‌که بهره‌برداری برای جنگل داران به معنای مدیریت و پرورش جنگل است.
